शाळा: अबाधित राहिलेली सोनेरी मैत्री

 शाळा: अबाधित राहिलेली सोनेरी मैत्री

शाळा ही केवळ शिक्षणाची जागा नसून, ती मैत्रीच्या नात्यांची पवित्र शिदोरी असते. आयुष्यभर लक्षात राहणाऱ्या आठवणी, निखळ प्रेम आणि निर्मळ हसू या शाळेच्या भिंतीं मध्ये जिवंत असतात.

"शाळेचा शेवटचा दिवस आणि आयुष्यभराची सोनेरी आठवण"

शाळेचा शेवटचा दिवस… संपूर्ण वर्गात एक वेगळीच शांतता होती. कुणी ही काही बोलत नव्हते, पण सगळ्यांच्या डोळ्यांत भरून आलेलं पाणी खूप काही सांगत होतं.

वर्गाच्या पहिल्या बाकावर बसलेला अनुराग मूकपणे खिडकीतून बाहेर बघत होता. त्याला आठवत होते ते पहिले पहिले शाळेचे दिवस, जेव्हा तो एका नवीन जगात पहिल्यांदा प्रवेश केला होता. आईच्या घट्ट हातातून सुटून पहिल्या दिवशी रडत रडत वर्गात प्रवेश केला होता. पण त्या अश्रूंचे हसू करण्याची जादू याच शाळेने केली होती.

पहिल्याच दिवशी त्याची भेट झाली होती एका चंचल, खोडकर पण प्रेमळ मित्राशी—सिद्धार्थ! पहिल्या बाकावर बसणारा अनुराग आणि कायम शेवटच्या बाकावर जाणारा सिद्धार्थ यांची जुळवाजुळव काही केल्या होऊ शकत नव्हती. पण नियतीने एक वेगळंच नातं निर्माण केलं होतं.

सिद्धार्थ म्हणजे वर्गाचा जीव. त्याच्या एका इशाऱ्यावर पूर्ण वर्ग दंगा माजवत असे. शिक्षकांच्या नकला करणं, मधल्या सुट्टीत पोरांना एकत्र करून नवे खेळ शोधणं, कोणाच्या तरी टिफिन मधून मस्तीने एखादी पोळी लंपास करणं—अशा शेकडो आठवणी त्यांच्या मनात कोरल्या गेल्या होत्या.

अनुराग आणि सिद्धार्थच्या मैत्रीला आणखी दोन सुंदर मनांची जोड मिळाली—कविता आणि मेघना. कविता अभ्यासात हुशार, तर मेघना गाण्याची वेडी. त्या चौघांची एक अनोखी टीम होती. हे चौघे म्हणजे शाळेचा आत्मा होते.

शाळेतले दिवस अगदी मजेत जात होते. प्रत्येक आठवड्यात नवीन आठवणी तयार होत होत्या. पण कुणाला ही हे माहीत नव्हतं की या आठवणी एक दिवस केवळ स्मृती म्हणून मागे राहतील.

अचानक आलेला शेवट…

बारावीचे वर्ष आले आणि सगळ्यांच्या मनावर वेगळाच ताण आला. परीक्षा जवळ आल्या होत्या, पण त्याहून अधिक, शाळा सोडण्याची वेळ जवळ येत होती.

शेवटच्या दिवसाची सकाळ… आज शाळेच्या गेटवर पाऊल ठेवताना मन जड झालं होतं. कुणी ही शब्द बोलत नव्हतं, पण सगळ्यांचं मन बोलत होतं.

ती शेवटची तासिका… वर्गात सगळे शांत होते. शिक्षक ही भावुक झाले होते. "तुम्ही मोठे व्हाल, जग जिंकाल, पण या शाळेला आणि या मैत्रीला कधीच विसरू नका," असं बोलताना सरांचे डोळे भरून आले.

शाळेच्या कट्ट्यावर शेवटचं बसताना प्रत्येक जण आठवणींत गुंग होता. कविताने शांततेत पहिल्यांदाच एक प्रश्न विचारला, "आपण पुन्हा भेटणार ना?"

सिद्धार्थने नेहमीच्या चपळपणाने हसत उत्तर दिलं, "अगं वेडे, ही मैत्री आहे, ती कधी संपत नसते!"

साल निघून गेली…

शाळा संपली, पण जीवनाच्या वळणावर प्रत्येक जण वेगवेगळ्या वाटेवर गेला. अनुराग परदेशी गेला, कविता बँक मॅनेजर झाली, मेघना गाण्यात करिअर करू लागली आणि सिद्धार्थ—तो मात्र त्याच गावात राहिला.

सगळे जरी दूर गेले असले तरी आठवणी कधीही दूर गेल्या नाहीत. कधी तरी एखाद्या गोड गाण्यात, एखाद्या जुन्या वहीत, किंवा एखाद्या पावसाळी संध्याकाळी ही शाळा पुन्हा पुन्हा आठवत राहिली.

पण नियतीने एक दिवस असा आणला, जिथे पुन्हा सगळे एकत्र यावेत असं काही तरी घडलं…

त्या एका फोनमुळे बदललेलं आयुष्य…

एका संध्याकाळी कविता ऑफिसमध्ये होती, तेव्हा तिचा फोन वाजला. नंबर अनोळखी होता. तिने उचलला आणि पलीकडून आलेला आवाज ऐकून ती थक्क झाली.

"कविता, मी अनुराग बोलतोय. सिद्धार्थ... तो आजारी आहे!"

क्षणात ती खुर्चीतून उभी राहिली. मेघनाला तिने त्वरित कॉल केला आणि ते तिघे ही सिद्धार्थच्या घरी पोहोचले.

सिद्धार्थ नेहमीच्या हसऱ्या चेहऱ्यानेच त्यांना भेटला, पण तो आता खूप अशक्त दिसत होता. "मी काही महिन्यांपूर्वी आजारी पडलोय, पण मी तुम्हाला त्रास द्यायचा नव्हता," तो म्हणाला.

अनुरागच्या डोळ्यात अश्रू तरळले. "अरे वेड्या, आम्ही मैत्री फक्त शाळेसाठी केली होती का?"

त्या रात्री, शाळेच्या आठवणी पुन्हा जाग्या झाल्या. तिघांनी ठरवलं की आता सिद्धार्थला एकटं सोडायचं नाही.

मैत्रीचे अटूट नातं…

सिद्धार्थचा उपचार चालू राहिला, पण त्या ही पेक्षा मोठा उपचार होता—त्याच्या मित्रांचा आधार. त्याच्या सोबत पुन्हा जुन्या आठवणी जाग्या झाल्या.

त्या दिवशी एका मैत्रीचा नवा जन्म झाला.

शाळा संपली, पण ती मैत्री कायम राहिली. कारण शाळा ही केवळ शिक्षणाची जागा नसते, ती एक पवित्र मंदिर असते, जिथे मैत्री जन्म घेते आणि कायमची अमर होते.

" मित्रांनो,तुमच्या शाळेच्या आठवणी सांगा!"

ही कथा वाचून तुम्हाला तुमच्या शाळेतील मित्र आठवले का? त्यांच्यासोबत घालवलेले क्षण पुन्हा जगावेसे वाटले का? कमेंटमध्ये तुमच्या आठवणी नक्की शेअर करा!

#शाळा #मैत्री #शाळेतीलआठवणी #SchoolFriendship #SchoolMemories #शाळेचेसोनेरीदिवस #FriendshipNeverEnds #SchoolDays #EmotionalStory #FriendshipForever